Vilches, begin december 2011

 

Lieve allemaal,

 

“Hé, ik krijg geen rondzendbrieven meer van je; heb je me soms van de lijst geschrapt?” vroeg een vriendin die momenteel in Chili op vakantie is... Misschien hebben meerderen van jullie zich dit afgevraagd. Het is gewoon al een heel tijd geleden dat ik er eentje geschreven heb. Sorry, sorry. Het afgelopen jaar is voorbij gevlogen; bij jullie heeft Sinterklaas –van wie ik hoop dat die nog steeds bestaat- zijn hielen gelicht en de Kerstman is in aantocht. Er zit voor mij niks anders op dan een samenvatting te geven van 2011! Ga-der-maar-eens-aanstaan.

 

Laat ik maar beginnen bij het eind: vorige week heeft Domodungu haar 21-jarig bestaan gevierd, met een informatie- en demonstratiemarkt in het centrum van Talca: foldertjes uitdelen, praten met voorbijgangers en demonstraties van yoga, massage, koor, gitaargroep, dansen. Het was bloedheet, waardoor de mensen op afstand in de schaduw toekeken. Ik dacht: als je de vrouwen nat zou spuiten na de dansdemonstraties, zou er stoom van ze afkomen. Niet alleen door de hitte, ook door het enthousiasme en de energie. ’s Avonds werd er een kleine reportage van uitgezonden op de lokale TV.

Voor een officiële plechtigheid de volgende dag waren er “autoridades” uitgenodigd, zoals de burgemeester en lokale politici. Maar die lieten het afweten, op eentje na, die een vertegenwoordigster stuurde. De huidige (rechtse) politici hebben het niet zo op sociale organisaties. In ieder geval werden die 21 jaren gememoreerd door María; ze kwam woorden en tijd te kort... Een geprojecteerde presentatie van foto’s bracht veel herinneringen naar boven. ’s Avonds een knalfeest in onze hal in ons gebouw in Talca met muziek en dans.

 

Als je 21 wordt, word je geacht je eigen boontjes te doppen en dat geldt ook steeds meer voor onze organisatie. Domodungu heeft dit jaar goed gedraaid, d.w.z. met een verjongd team en veel nieuwe deelneemsters die in eerste instantie op de culturele activiteiten af komen: o.a. yoga, dans, theater, fietsclub, etc., gefinancierd door lokale subsidies. Gaandeweg merken ze dat Domodungu méér biedt dan enkel recreatie. Ze vinden er vriendschap, belangstelling, informatie, hulp. En er wordt een beroep gedaan op hun eigen capaciteiten, wat het gevoel geeft ergens bij te horen. Dat vinden we belangrijk in deze tijd van individualisme, consumisme en fragmentatie. Toch zullen we de financiële situatie van Domodungu aan het eind van dit jaar in kaart moeten brengen. Het is fijn dat we lokale subsidies weten binnen te halen, maar geld voor coördinatie en administratie zit er niet bij; ons reservepotje om de zes teamleden een klein salaris te betalen, raakt op. Gelukkig brengt de Herberg La Leona geld op! Ik schat dit jaar het dubbele van het vorig jaar; ongeveer 6 miljoen (Chileense peso’s). Goed voor twee salarissen, en dan houden we nog wat over voor onderhoud. Dit geld wordt opgebracht door de verhuur van de cabañas aan toeristen en ook aan georganiseerde groepen, o.a. twee keer een bejaardenclub die hier hun jaarlijks weekendje-uit doorbrengen. (Ik zet dan mijn sjoelbak buiten op een tafel, leg de spelregels uit en na verloop van tijd vragen ze een duimstok te leen om de maten te nemen en er eentje voor de club te fabriceren).

Donaties van dit jaar voor La Leona worden geïnvesteerd in zonnepanelen voor warm water. Die worden, als het goed is, de komende weken geïnstalleerd. Dat zal de kosten voor gas aanmerkelijk beperken en het is een voorbeeld voor bezoekers van alternatieve energie. Ook in de winter schijnt de zon volop hier in Vilches. Maruja zegt altijd: “Als het in Vilches niet regent, schijnt de zon”.

 

De doelstelling om in La Leona vrouwen individueel te begeleiden, komt niet goed van de grond. Dat hadden we vorig jaar al in de gaten en daarom programmeerden we meer groepsactiviteiten. Uitrustdagen in het eerste half jaar en daarna tweedaagsen met een techniek die zich leent voor verdieping, zoals mandala-tekenen en kleuren, werken met klei en biodans, telkens met niet méér dan 12 deelneemsters. Deze activiteiten zijn goed gelukt. Voor de vrouwen betekent het even loskomen van de dagelijkse beslommeringen en aandacht hebben voor zichzelf. Er ontstaat altijd een vertrouwelijke sfeer waarin gehuild, getroost en gelachen kan worden. Nog steeds speelt daarin de aardbeving van 27/2/10 een grote rol. Die ervaring heeft een knoop veroorzaakt in de lichamen; daarom zijn oefeningen en lichaamstechnieken van groot belang bij de verwerking.

 

In mei en juni had ik verlof. Ik heb erg genoten in die twee maanden. Lekker verwend worden door mijn zussen (drie weken bij Corrie in Obdam, drie weken bij Emmy in Canada en nog eens twee weken bij Greet in Heerhugowaard). Dicht in de buurt bij familie en kennissen en heerlijk om zo door het Westfriese land te fietsen in het voorjaar! Als vanouds een Neven en Nichten-dag en met als hoogtepunt de gouden bruiloft van Corrie en Niek. Jullie kunnen misschien begrijpen dat ik bij terugkeer in de Chileense winter, enigszins moeite had om op gang te komen.

 

In de weekends van de maand juli werden de cabañas goed bezet door toeristen die op de sneeuw hogerop afkomen. En in de tweede helft van dit jaar hebben we drie geslaagde weekends gehouden van ons theologieprogramma. Ons contactennetwerk heeft zich uitgebreid en zo komen er vrouwen uit andere delen van Chili op ons aanbod af en hadden we genoeg deelneemsters. Ook gaven we een workshop aan vrouwen in Santiago op uitnodiging van een Bijbelcentrum. Het betekende hard werken, maar ook veel voldoening en perspectieven voor theologieactiviteiten het komend jaar.

 

2011 zal de Chileense geschiedenis in gaan als het jaar van de Studentenopstand. Vanaf april dit jaar zijn er constant bezettingen geweest en protestmarsen. De studenten hebben de steun van veel sociale instellingen en eigenlijk van de hele bevolking. De eigen bijdrage voor studie is één van de hoogste in de wereld en doet een geweldige aanslag op het gezinsbudget, mede veroorzaakt door de scheiding openbaar / privé van het onderwijs. Ik hoop heel erg dat het in de toekomst vergeleken gaat worden met de revolutie van de jaren ’60 en ’70 in Europa (anti-autoritair onderwijs, democratisering, bezetting Maagdenhuis, demonstraties rond het Lieverdje; herinneren jullie het je nog?) De Chileense studenten hebben duidelijke eisen: kwaliteits- en gratis openbaar onderwijs tot en met de universiteit en verbod op winstbejag door privé-onderwijsinstellingen. De acties die nu al meer dan zes maanden duren en de onderhandelingen met de regering, hebben in ieder geval opgeleverd dat er meer geld gestoken wordt in het onderwijs, maar de problemen worden niet structureel aangepakt. Er wordt bv veel meer geld uitgegeven aan defensie (winst van de staats-kopermijnen) dan aan educatie. Veel studenten hebben een jaar van hun studie verloren.

 

Dit jaar blijft ook in de herinnering als het jaar van het vliegtuigongeluk voor de kust van de San Fernando eilanden. 21 mensen omgekomen, onder wie een hele ploeg van een bekend televisieprogramma dat elke ochtend live wordt uitgezonden op het nationale kanaal. Felipe Camiroaga, de presentator was zeer geliefd, hij hield elke ochtend veel mensen gezelschap; vooral voor vrouwen was hij als één van de familie. Nu wordt hij bijna als een moderne heilige vereerd. Ik heb zijn foto al op de kalenders voor 2012 gezien. Bij dat ongeluk is ook een bekende ondernemer omgekomen die zich inzette voor de wederopbouw in de vissersplaatsjes langs de kust die getroffen zijn door de tsunami. Chili was wéér eens helemaal in rouw gedompeld...

 

2012 ... het is al bijna zo ver. Als je geboren bent in het jaar 1952 –zoals ik- wordt dit een kroonjaar. Sja, ik kan het bijna niet geloven, maar op 8 januari word ik 60... Ik heb gelukkig niet te klagen over mijn gezondheid. En natuurlijk is het een troost te bedenken dat dat jaartje ouder voor iedereen geldt. En of 2012 een globale “ommekeer” met zich meebrengt, zoals hier veel mensen geloven, zullen we afwachten.

 

Ik wens iedereen het allerbeste voor het nieuwe jaar: gezondheid, geluk, plezier in het leven. En voor de komende kerst: een gezellig feest met familie en vrienden, even stil staan bij de wonderen die het leven biedt, zoals de geboorte van een Kind.

Vrede, voorspoed en geluk!

 

Anneke.

 

Toelichting bij de foto’s