Mijn naam is Stendert Laan. Twee jaar geleden heb ik via de Rotary een jaar lang een uitwisseling naar Chili kunnen ondernemen. Ik woonde daar bij gastgezinnen en ging naar een gewone Chileense school. Dus van het Chileense onderwijs heb ik erg veel gezien. Zelf heb ik op de Chileense versie van 6 vwo gezeten. Mij is gevraagd iets over het onderwijs in Chili te vertellen.

In Chili geldt er geen onderscheid in niveaus binnen het onderwijs. In een klas zitten leerlingen, die niet meekomen met de rest, en leerlingen, die ver boven de stof staan. Dit maakt de kwaliteit van het onderwijs uiteraard niet veel beter. Ook bestaat het begrip blijven zitten niet. In laatste jaar van de middelbare school komt er pas een toets, waar echt iets van afhangt. De uitslag bepaalt of een leerling wordt toegelaten tot de universiteit en hoe hoog de studielening kan zijn. Hierdoor valt een groot gedeelte af en gaat zonder nuttige vooropleiding de arbeidsmarkt op.

Het grootste probleem van het Chileense onderwijs is eigenlijk het feit dat het zeer commercieel is. Er bestaan openbare, gesubsidieerde en particuliere instanties in zowel het basis-, middelbare en hogere onderwijs. Het openbare onderwijs is echter zo slecht, dat daar vrijwel niemand doorstroomt naar het universitaire onderwijs. Hierdoor kunnen voornamelijk de rijkeren studeren, terwijl armen maar weinig kansen hebben. Alle goede leraren worden simpelweg ‘opgekocht’ door de rijke particuliere instanties. Bovendien zijn er particuliere universiteiten, die tegen grof geld opleidingen aanbieden, die niet landelijk geaccepteerd worden. Uiteraard komt de student hier pas later achter…

Er wordt nu al meer dan een jaar hevig gedemonstreerd door Chileense studenten. Ze vragen om drastische veranderingen in het door dictator Pinochet zo opgezette systeem. Hier wordt door de overheid echter maar weinig aan gedaan. Misschien omdat de Minister van Onderwijs de eigenaar is van een particuliere universiteit? Hij heeft er dus belang bij dat het onderwijssysteem in de huidige vorm gehandhaafd blijft. Toch geven de studenten nog niet op en vragen zij om eerlijk onderwijs voor leerlingen met capaciteiten en niet slechts voor leerlingen met rijke ouders. Gaat het ze lukken? De toekomst zal het ons leren.